Interview uit Haarlems Dagblad
Anuar
Tekst: Jan Pieterse
COMEDIAN ANUAR GAAT VOOR DE VOLLE LACH
Hij heet Anuar. Het is zijn voornaam en inmiddels ook zijn artiestennaam. Hij brengt als stand up cabaretier puur amusement. Daar mag geen misverstand over bestaan.
“Het gaat bij mij niet over afkomst of geloof en je hoeft ook niet te zoeken naar diepgang of een verhaallijn. Het gaat om een avondje lachen.
Ik maak bewust geen gebruik van mijn achtergrond. Ik weet dondersgoed dat ik dan vergeleken word met anderen en dat wil ik niet.”
Dat gevaar loop je snel als je Nederlander van Marokkaanse afkomst bent en de eerste voorstelling die je ziet van Najib Amhali is. “Ik ging met school naar het theater, zag Najib en dacht ik: dat wil ik ook! Ik vond het knap dat hij op dat podium zó de baas was over een zaal, zó de dirigent. Híj besliste wanneer we moesten lachen, stil zijn of nadenken. Fantastisch.”
Anuar deed ervaring op in het comedy-circuit en toerde zes jaar langs de café´s. “Dan leer je je afvragen: wil ik dit nou echt? Ze hebben van alles naar me gegooid, blikjes, flessen, muntjes. Dan komt het er op aan of je overeind blijft. Maar daardoor kan ik nu wel met een zaal om te gaan. Dat lukt met alle leeftijden. Van mij mag iedereen komen, als het maar niet verplicht is.”
In 2004 meldde de comedian bij zich aan bij het Cameretten festival. En hij won. De twee jaar daarna maakte hij zijn studie cultureel-maatschappelijke vorming af en toen ging hij doen wat hij het liefste doet: stand uppen in het theater. Na zijn eerste programma Ik ben… speelt hij nu zijn tweede: Ongeremd. ” Ik geniet er erg van. Heerlijk. Het is het leukste van de wereld. Het is allemaal als grap begonnen en nu is het mijn werk. Ik zei vroeger altijd wel met mijn grote bek: dat ga ik doen. Maar nu ik het doe, is het de kunst om te blijven.”
Anuar volgt veel Nederlandse en buitenlandse comedians op de voet. Niet alleen omdat hij ze bewondert, maar ook om zich te onderscheiden. Maar werkelijk idolaat is hij van Louis de Funès, hét fenomeen van de Franse komedie. Hij bestudeerde diens werk tot op de vierkante meter. “Jaaaa, je bent de eerste die dat te horen krijgt! Louis de Funès. Perfect. Ik ben groot fan. Die houdinkjes, die manier van kijken, die gebaartjes. Gé-wél-díg! Ik vind die man geniaal!”
De drang naar het artistieke heeft Anuar niet van een vreemde. Zijn vader toerde als muzikant met artiesten als Piet Bambergen en Kraaykamp senior.
Wat je pas merkt als je het doet is dat het optreden en reizen naar de theaters zwaar is. “Het beheerst je hele sociale leven. Iedereen moet zich daaraan aanpassen. Daarom houd ik de zondag vrij, dan ben ik er voor mijn familie en mijn vriendin. Ja, ik ben een brave jongen, maar wel met een eigen mening. Dat mag toch wel?
Ik wist al heel jong dat ik iets wilde doen waar ik helemaal zelf verantwoordelijk voor ben. Ik heb naast mijn studie allerlei baantjes gehad. Dan was ik altijd in discussie met mijn meerdere. Er werd niet om mijn mening gevraagd, maar ik gaf ‘m wel. Eigenwijs? Nou nee, ik noem dat zelf niet eigenwijs. Ik noem het irritant!”
De Nederlander Anuar realiseerde zich pas dat hij van Marokkaanse afkomst was, toen ik op het podium stond. “Ik behoor tot de derde generatie, ben geboren in ziekenhuis De Ooievaar in Utrecht en zelfs nog even opgevoed door de nonnen. Maar het publiek kijkt toch met andere ogen naar je. Daar moest ik wel erg aan wennen.
Ik weiger al die praatprogramma’s op televisie die me vragen als Marokkaan. Het M-woord. Dat ga ik echt niet vertegenwoordigen of verdedigen. Ik ben geen ambassadeur! Ik ben stand up comedian, mijn taak is entertainen. Ik kom met alle plezier op televisie. Maar dan wel om te praten over mijn show of dvd.”
- Zie verder: www.anuar. nl