Interview uit Haarlems Dagblad met
Arno van der Heyden
Tekst: Jan Pieterse
PUUR GELUK (met Het Klaver Vier Kwartet)
“Geluk was: van zwarte bessen wijn maken. Die bottelde ik in beugelflessen van Leeuw Bier. Dat had als voordeel dat die eerst leeg moesten.”
Het theaterleven van Arno van der Heyden begon na een hippie-achtig bestaan van stoppen met studeren, rondtrekken in warme landen, wijn maken op het platteland en op blote voeten viool spelen in de stad Groningen. “De toekomst interesseerde me helemaal niks. Niet als statement, maar veel mensen in mijn omgeving leefden zo. Ik moet er nu niet meer aan denken.”
Het theatermaken kreeg richting toen Van der Heyden zich aansloot bij Theater te Water. Een rondreizend gezelschap waar je ook Bert Visscher kon zien rond razen in een leeuwenpak zonder kop. “We trokken met een schip langs de havens in de noordelijke provincies en speelden daar voorstellingen. Na Theater te Water heb ik nog even meegedaan bij het huidige Noord Nederlands Toneel en daarna koos ik voor cabaret.”
Op het Cameretten-festival sleepte Van der Heyden de persoonlijkheidsprijs in de wacht en er volgden diverse programma’s en cd’s. Daarnaast was de cabaretier bezig met projecten: de muziekgroep Trio Kloosterboer, kindertheater en als veelgevraagde bekende Groninger presenteert hij op festivals, op radio en het, van oorsprong Haarlemse, project Cultuur met mes & vork. “Een leuk leven ja, puur geluk! Mijn programma gaat over verschillende vormen van geluk, gelukkig zijn en geluk hebben. Van het winnen van de staatsloterij tot de gezondheid van je kinderen. Maar het gaat ook over angst, want dat is de tegenhanger van geluk.”
Er komen in Puur Geluk verschillende fobieen langs, zoals tokofobie, de angst om te bevallen. Hoewel hij zelf weinig risico loopt om te baren, lijdt de cabaretier wel degelijk aan de angst om kinderen te krijgen. “Ik heb absoluut nooit kinderen gewild. Dat gevoel is sterker dan de beredenering ervan. Die angst wordt minder omdat ik bijna vijftig ben, maar ik ben er vaak om verketterd en er zijn relaties op stukgelopen. Ik begrijp dat een vrouw kinderen wilt. Maar niet van mij. Ik heb mijn huidige vriendin er destijds meteen hardvochtig voor gewaarschuwd. Voordat zij zichzelf de vraag ‘kinderwens ja of nee’ kon stellen, had ik die al beantwoord. Dat is niet aardig, maar wel duidelijk. Ik vind kinderen te alles-overheersend en het zou mijn leven echt té veel veranderen. Natuurlijk krijg ik vaak te horen: Je weet niet wat je mist. Dat klopt! Máár, het betekent niet dat ik een hekel heb aan kinderen. Ik ben bijvoorbeeld bewust kindertheater gaan maken. Anders ga je jongeren steeds minder begrijpen en heb je, voordat je het weet, over: de jeugd van tegenwoordig. Nou die is niks anders dan die van vroeger. Verder haal ik mijn geluk uit andere kwaliteiten van het leven, avondjes uitgaan, klassieke muziek en lekker eten, koken is mijn grote hobby. Met mijn vriendin woon ik samen in de stad Groningen. Én de katten. Die zijn geholpen, dus zullen ook geen kinderen krijgen.”
- Zie verder: www.arnovanderheyden.nl