Interview uit Haarlems Dagblad met
Brigitte Kaandorp
Tekst: Jan Pieterse
Op naar De Kuip!
Kaandorp op een poppodium? Klopt! Samen met Cor Bakker en drie andere doorgewinterde muziekkornuiten. De vraag is: waarom? “Ik heb me ooit laten verleiden een concert te geven bij het Bloemendaalse strand. Ik had de zenuwen, maar die hele hut stond de liedjes mee te blèren. Er was echt zo’n popconcertsfeer. Dat verbaasde me, want ik ben natuurlijk geen concertzangeres. Daarna ontstond het idee voor Op naar De Kuip! Daar komen we natuurlijk nooit, maar de weg er naar toe is het doel en dus doen we een aantal concerten in het popcircuit.’’
Het komt er op neer dat Het Patronaat-publiek een Kaandorp krijgt te zien die hevige pogingen onderneemt om een Marco Borsato pop-concert te imiteren. “Het is een mix van het drama van Hazes, het meezinggedoe van de Zangeres Zonder Naam en de kwaliteit van Annie M.G. Schmidt. Ik kom er steeds meer achter dat het zó chic is dat je je eigen materiaal schrijft. Dat geeft zoveel vrijheid. Zelfs Marco Borsato moet maar afwachten of er weer een tekst komt. Ik kan gewoon aan mijn tafel gaan zitten.’’
Het concert van de cabaretière is een aangenaam uitstapje in een ander circuit voordat zij in januari 2011 met haar nieuwe theaterprogramma Cabaret voor beginners van start gaat. Ze heeft de laatste tijd veel verschillende dingen gedaan zoals schnabbels, gastoptredens en buitenlandse tourneetjes, maar komt er steeds meer achter dat je je tijd en energie moet bundelen. “Ik ga mijn tijd beter bewaken, want ik zorgde slecht voor mijn talent. Intuïtief wist ik dat al, maar nu heb ik daar de reden voor gevonden. Namelijk dat ik iemand ben die dingen creëert en daar is tijd en ruimte voor nodig. Uitvoeren is uit je hoofd leren. Maar een conference bedenken, waar mensen het jaren later nog over hebben, of een liedje, dat eeuwigheidswaarde heeft, dat komt niet uit het niks. Daar moet je voor gaan zitten. Het duurt bij mij heel lang voordat ik een goed lied heb. Als je voelt dat er een liedje aan zit te komen. Jááááh, dan ben ik zielsgelukkig!’’
Brigitte citeert uit het nieuwe lied Zware Koffers. Het gaat over de koffer met bagage die je in je leven meetorst, met als conclusie: Ik heb mijn koffer laten gaan. Wie hem vindt die mag ‘m hebben, maar ik zou ‘m laten staan. “Ik weet nu eindelijk wie ik ben en wat ik kan. Daar moet je dus wel 48 voor worden. Overigens vind ik ouder worden fantastisch. Dat je krakkemikkig en grijs wordt en niet meer strak bent, dat is wel een soort van jammer. Maar ik heb altijd geworsteld met: waar het over gaat in het leven. En hoewel ik dat nog steeds niet weet, kan ik nu dingen uitsluiten. Bijvoorbeeld: ik heb een man en dát is ‘m! Hij denkt daar gelukkig precíés zo over, maar dan andersom. Dat is ook wel weer fijn. Je kunt wel blijven denken dat er van alles mislukt is, maar dat doe ik niet meer. Ik maak me er ook niet meer druk om of ik het wel goed doe.’’
Het lied Zware Koffers moet nog even wachten op het volgende theaterprogramma, want eerst kan er inOp naar De Kuip! genoten worden van bekend repertoire als Het komt allemaal weer goed, Andries Knevel, Kermis, Ik heb een grote blote man, Ik wil leven zonder angst of het lied over haar zoon: Hij weet alleen maar van…
“O ja, mijn zoon Jan is inmiddels 17 jaar en hij deejay’t zaterdag als de mensen de zaal van Het Patronaat binnenkomen!’’