Interview uit Haarlems Dagblad
Carolien Borgers
Tekst: Jan Pieterse
Makkelijk praten
“Ik zat bij een voorstelling van Uri Geller toen bij mij thuis werd ingebroken. Alles weg! Ook mijn computer met de teksten voor dit programma. Ik vond het al zo raar dat die Geller zeker een uur weg was en toen terugkwam met liedjes en grappen, die mij heel bekend voor kwamen.”
Aan de inbraak in haar huis heeft Carolien Borgers in ieder geval de opening van haar tweede programmaMakkelijk praten overgehouden. “Wat zoiets met je doet is echt heftig. Niet alleen de chaos, maar ook dat er iemand in jóúw huis was. Het stonk heel erg naar inbreker.”
Carolien Borgers bewandelde niet het gangbare pad van een cabaretfestival om de theaters in te komen. “Die noodzaak was er niet omdat ik na de Kleinkunstacademie al snel een impresariaat had. Ik had een goede ingang omdat ik stage liep bij Acda en De Munnik in de rock-opera Ren Lenny Ren. Bovendien was mijn afstudeerproject een liedjesprogramma, dat werd geregisseerd door Paul de Munnik.”
Het liedjesprogramma werd uitgebouwd tot de eerste avondvullende voorstelling Snars. “Dat was een verzameling van materiaal dat ik al had. In die tijd was ik nogal zoekende. Daardoor liep het programma achter bij waar ik zelf op dat moment was. Op mijn zestiende nam ik me voor er achter te komen wie ik was. De Kleinkunstacademie is dan een soort snelkookpan. Als je érgens geconfronteerd wordt met jezelf, met je tekortkomingen en met je angsten, dan is het daar wel. Juist datgene wat je eng vindt, moet je doen. Het was een heel ongelukkige tijd. Met dat heftige zoeken ben ik wel klaar.” Het lied Wil je van me houden tot de ware er is? in het tweede programma Makkelijk praten, gaat over die periode. “Het is een liefdesliedje met een bite. Je voelt mensen denken: ken ik zo iemand of ben ik zo iemand, of ben ik misschien mét zo iemand? Tot ik met mijn huidige vriend was, ben ik zo geweest: Ik heb het leuk met jou, maar als er iemand anders komt die beter is, dan ben ik weer weg.”
Als het publiek door de liedjes en verhalen ervaart wat Borgers wilt dat het ervaart, dan is ze tevreden. “Dat geeft enorme kick. Zoals in een nummer over Auschwitz. Ik heb een geschiedenis-tic en je maakt mij niet blijer dan met een boek over de Tweede Wereldoorlog. Vroeger al had ik mijn geschiedenisboeken op de wc liggen in plaats van de Donald Duck. Ik had een Duitse oma, mijn opa was oorlogsfotograaf en mijn vader werd geboren in Rotterdam tijdens het bombardement. Wellicht komt daar die fascinatie vandaan? Het maken van Makkelijk praten ging heel vlot omdat alles heel dicht bij me staat. In mijn vorige programma was ik een personage die verhalen vertelt, maar nu ben ik het zelf.”