Interview uit Haarlems Dagblad met
Erik van Muiswinkel
Tekst: Jan Pieterse
Oudejaars 2010
Gedoog hoop en liefde
Aan de rij van oudejaarsconferenciers wordt dit jaar een nieuwe naam toegevoegd: Erik van Muiswinkel. “Dit is voor mij een groot waagstuk. Men kent mij niet als solist, laat staan als oudejaarsconferencier. Als je die gelegenheid dan krijgt, moet je ‘m ook grijpen. Dat is heel spannend, dus kortom: ik slaap niet zo lekker!
Het wordt geen conference zoals Freek of Youp dat doet. Die hebben een literaire vorm en een persoonlijk verhaal waar ze het afgelopen jaar in verwerken. Dat is niet mijn kracht, dus dat moet ik niet proberen.”
Naast zijn werkzaamheden als Hoofdpiet toert Van Muiswinkel komende weken langs de theaters om zijn voorstelling Gedoog hoop en liefde uit te proberen. Met als eindbestemming Delft, waar de televisie-opnamen plaatshebben. “Dat is een plek waar het altijd goed is gegaan. Wat dat betreft ben ik erg bijgelovig.’’
De cabaretier is niet bang dat de verschillende oudejaarsvoorstellingen elkaar in de weg gaan zitten. Integendeel: “Hoe meer, hoe beter! Het is een oud-Hollandse traditie. Het is Pieternel en Bestevaer. Met bruiloften, sinterklaas en oudjaar willen we elkaar de maat nemen. Dat hoort er een beetje bij.’’
Wat betreft het jaar 2010 kunnen de cabaretiers hun vingers aflikken, beseft ook Van Muiswinkel. “Er is ontzaglijk veel gebeurd. Dat gedoe met die foute wissel bij het schaatsen bijvoorbeeld lijkt wel drie jaar geleden. We hadden twee maanden sneeuw en ijs, zeven weken WK-voetbal en in de tussentijd de politieke soap in Den Haag. De ene ramp volgde de ander op en dan komen er ook nog eens drieëndertig bemoeizuchtige mijnwerkers doorheen wandelen. Aan de oudejaarsconferenciers was beloofd dat die rond Kerst bevrijd zouden worden, zodat wij schitterend actueel konden zijn. Dan moeten ze zich wel aan die afspraak houden!’’
De cabaretier werkt voor deze productie met een kleine schrijversploeg. De oorspronkelijke opzet was om de Oudejaars op de planken (en televisie) te brengen samen met anderen, met Van Muiswinkel als een soort anchorman die begint, eindigt en er tussendoor komt in sketches of als type. Maar al na de eerste try out bleek dat hij het ook solo zou kunnen.
“Dus misschien komen we er wel op uit dat ik er grotendeels alleen sta. Wellicht met muzikanten, maar de hoofdmoot wordt dan conference. In mijn geval tussen aanhalingstekens, want ik speel ook sketches en types. Niet met pruiken en snorren, maar tijdens mijn verhaal kan ik per onderwerp in een bepaalde personage schieten. Bij genoeg materiaal en zelfvertrouwen, zou ik anderen niet nodig hebben, maar daarover twijfel ik nog.’’
Het is duidelijk, de kersverse oudejaarsconferencier zit met luxeproblemen: veel onderwerpen en de keuze tussen volledig solo of in combinatie met anderen. “Het moet allemaal wel in zeventig minuten passen, dus het wordt sowieso proppen. Hoewel het mijn ambitie is om het publiek flink te laten lachen mag het ook pittig zijn en pijn doen, want het was geen doorsnee-jaartje. Er is een andere wind gaan waaien: er wordt anders gevoetbald door Oranje en er wordt anders gepraat in Den Haag. Dat is op zich natuurlijk perfect voor zo’n laatste uur van het jaar.’’