Interview uit Haarlems Dagblad
Guido Weijers
Tekst: Jan Pieterse
IK KLEUR GRAAG BUITEN DE LIJNTJES
“Xipnao!” is het derde programma van de cabaretier Guido Weijers. Net als de eerste twee, Oxymoron en Myosotis, roept de titel vragen op. ‘Zo’n naam moet je al inleveren als je echt nog niet weet waar de voorstelling over zal gaan. Sterker nog, ik zit in de try out-fase en weet het nog steeds niet precies! Uiteindelijk moeten de mensen naar Guido Weijers gaan. Of als ze mijn naam niet weten: naar die schele cabaretier. Of die drukke, maar dan weer niet met die krullen, want dat is Jochem Myjer.’
Op zijn affiche rollen de ogen van Weijers bijna uit hun kassen. Toepasselijk, want Xipnao betekent: word wakker! Het is standup-achtig cabaret met housemuziek en projecties, maar vooral de snelheid en energie zijn kenmerkend voor Weijers. ‘Het is bij mij tachtig minuten in hoog tempo beuken over niets, met af en toe zelfs zinnige opmerkingen tussendoor. Volgens mij komt op die manier mijn boodschap het sterkst over.’
Tijdens de try outs van Xipnao! werd Weijers beschuldigd van plagiaat. Hij zou grappen gebruiken van de Britse comedian Jimmy Carr. ‘Iemand mailde me dat er, om precies te zijn, twee grappen in de voorstelling zaten die wel erg veel leken op die van Carr. Ik heb dat meteen gecheckt en het bleek te kloppen. Dus die heb ik er uitgegooid. Zo stond het ook in de Volkskrant, maar andere kranten hadden het over twaalf grappen. Onzin!’
Van theaterdirecteuren hoort Guido Weijers regelmatig dat hij in Xipnao! meer als zichzelf op het podium staat. Dat hij niet meer per se de harde lach probeert te pakken en wat subtieler op zoek is naar verwarring. ‘Ik houd me niet zo bezig met groei, dat is een onbewust proces. Maar ik word ouder en maak me over andere dingen druk, dus dat zul je wel terugzien in mijn voorstelling. Ik draag ook geen gympen meer op het podium, maar lakschoenen.’
Weijers vorige programma ging over het maken van persoonlijke keuzes, in Xipnao! is het thema meer maatschappelijk gericht. ‘Ik neem het bijvoorbeeld op voor de kippen. Dat mensen voedsel nodig hebben en daarvoor dieren slachten, vind ik niet eens het ergste. Maar dat die dieren speciaal voor ons geboren worden met als doel: zes weken leven, vetgemest worden, nooit daglicht zien en dan slachten, dat vind ik ziek. Met dat soort dingen ben ik overigens al mijn hele leven bezig hoor. Daarom doe ik ook mee aan die reclame-campagne van Wakker Dier. Het publiek onderscheidt zich na afloop vanzelf. Sommige mensen zeggen: oooh, zo mooi dat hij op zoveel onzin kan komen en anderen denken: ik eet nooit meer kip. In beide gevallen ben ik tevreden.’
‘Ik heb wel honger ja,’ beaamt Guido Weijers als hij wordt aangesproken op zijn ambities. Met weemoed denkt hij terug aan zijn begintijd toen hij meedraaide in de Cabarestafette. ‘Ik checkte alles, van bezoekersaantallen tot flyers. Juist nu ik dat niet meer nodig heb, vinden veel collega’s me commercieel. Maar ik ben zo’n beetje de enige zonder flyers, verkoop geen DVD’s na afloop en speel niet in een tv-commercial. Toch worden mijn bewegingen binnen cabaretland uiterst kritisch gevolgd door een select groepje waarbij ik niets goeds kan doen.’ Ook collega-cabaretier Kees Torn neemt hem in diens programma flink te grazen. ‘Zelf persifleerde ik ooit Youp van ‘t Hek, want ik vind dat je alleen omhoog mag trappen. Daarom zie ik het als een compliment dat Kees Torn mijn naam noemt. Andersom kan ik geen grappen over hem maken, want mijn publiek heeft geen idee wie hij is. Fuck! Dit is zeker een goeie quote?’
Voor de tv-registratie van zijn tweede voorstelling verruilde Weijers de VARA voor SBS6. ‘De VARA schijnt ruzie met me te hebben. Dat is niet wederzijds, al neem ik het wel kwalijk dat ze me niet even bellen als mijn uitzendingen tot twee keer toe niet doorgaan. Bij SBS6 zijn ze wel blij met me. Daarom willen ze graag dat ik dingen voor ze doe. Maar ik ben theaterman, dus als ik een televisieprogramma maak, moet er altijd iets met theater inzitten.’ Guido Weijers weet plotseling weer waar hij het liefst over praat. Dat is over zijn theatervoorstelling en niet over al die akkefietjes ernaast. ‘Ik wil me eigenlijk helemaal niet druk maken over negatieve mensen. Mijn publiek wil lachen en dat zál ‘t. Ik doe de dingen op mijn manier en kleur graag buiten de lijntjes. Daarom heb ik maling aan critici en collega’s die me dissen. Het publiek en ik vieren ons eigen feestje en daar genieten we elke avond van!’
- Zie verder: www.guidoweijers.nl