Interview uit Haarlems Dagblad
Jacqueline Kerkhof
Tekst: Jan Pieterse
IN VLEESBINGO IS IEDEREEN BOOS OP DE MINISTER-PRESIDENT
‘Die angst, als ik het podium op moet. Heeerlijk! Dat je denkt: Ik wil dóóóóód! Als ik geen podiumartieste was, zou ik bungy-jumpen. Ik ben een thrill-seeker. Gelukkig speel ik vaak in de randstad, want ik heb de terugweg naar Maastricht echt nodig om af te kicken. Als ik in Limburg speel, ben ik te snel thuis. Dan kan ik niet slapen en ga ik planten verpotten of zo.’ Theatermaker Jacqueline Kerkhof trok vanuit Brabant naar Maastricht om er een toneelopleiding te volgen. Dat was een logische stap, want als kind wist ze al dat ze het podium op wilde. ‘Ja, ik ben al heel jong op de keukentafel begonnen. Nou nee, ik ben erop gebóren, denk ik.’ Nu geeft ze, naast haar theaterproducties, drama-lessen en maakt cabaret op maat voor het bedrijfsleven. ‘Daar financier ik mijn voorstellingen mee.’
Vleesbingo noemt Kerkhof een combinatie van cabaret, theater en een actie-film. Zij is de verteller en duikt in de huid van vijf personages. ‘Zonder verkledingen, maar het is volstrekt helder wie wie is. Daarnaast speel ik nog twintig bewakers! Ik dacht, laat ik eens zorgen dat ik wat te doen heb. Het is een soort whodunit en de personen vormen een dwarsdoorsnede van onze bevolking: een boerin, een hedonist, een asielzoeker, iemand die religieus de weg kwijt is en een vijfde gezworene. Ze zijn allemaal boos op de minister-president en een van hen krijgt de bizarre opdracht het rechterbeen van de minister-president af te hakken.’ De creatieve geest van Kerkhof bedacht het en wat denk je? De première van deze voorstelling viel in de tijd dat premier Balkenende iets aan zijn voet had. ‘Ik dacht toen wel even: jeetje, hoe actueel kan ik potdomme nog worden?’
De cabaretière en actrice vindt het fijne tijden, gezien vanuit het perspectief van de theatermaker. ‘Beter dan die lullige jaren negentig, waarin het vooral ging om het sparen van bonuspunten en airmails. Nu schreeuwt het erom uitgesproken te zijn.’ Er wordt in Vleesbingo niet gewerkt met multi-media of filmpjes of technische effectjes. ‘Men laat in het theater tegenwoordig vaak de dingen expliciet zien. In mijn programma gebeurt het tegenovergestelde. In plaats van alles te tonen, roep ik juist beelden op. Dat is ook het verschil tussen bijvoorbeeld horror en suspence. Hitchcock suggereert alleen maar een gordijn, een schaduw, een mes, een putje en je fantasie slaat al op hol. Als het dan spannend is, is het ook echt glóéiend spannend.’ Vleesbingo is een kwetsbare voorstelling, omdat alles rust op de schouders van die ene soliste. Maar, zoals gezegd, vindt Jacqueline Kerkhof die druk heel aangenaam. En bovendien heeft ze voor zichzelf de zekerheid dat het materiaal waarmee ze werkt goed is. ‘Het zijn mijn bedenksels en ik heb het geschreven. Maar toch zit het verhaal zo in elkaar dat ik er zelf steeds weer volledig in meega. Meestal heeft het publiek dat ook. Het blijft voortdurend nieuwsgierig naar hoe het verder gaat en naar de uiteindelijke afloopt. Tja, alleen als mensen niet van een verhaal houden, dan houdt het op. Dan zijn we letterlijk uitgeluld.’
- Zie verder: www.jacquelinekerkhof.nl