Interview uit Haarlems Dagblad
Mylou Frencken
Tekst: Jan Pieterse
MYLOU FRENCKEN – DE WEDEROPBOUW VAN EEN MENS
“Bert moest echt hard om mij lachen als hij naar het theater kwam. Dan hoorde ik hem boven iedereen uit. Heel soms zit er wel eens iemand bij me in de zaal die zo’n Bert-lach heeft.”
Het vorige programma Alles nog prachtig van Mylou Frencken stond in het teken van haar plotseling overleden man, de cabaretier Bert Klunder. Het ging over afscheid, gemis en verlies. Zaterdag gaat de Haarlemse cabaretière in de Philharmonie in première met haar nieuwe programma Uit bed. “Ik wilde metUit bed een vrolijk programma maken over het leven na de depressie. Dat is niet helemaal gelukt. Zo gemakkelijk kom je er blijkbaar niet van af. Ook niet omdat ik na de dood van Bert werd geconfronteerd met sterfgevallen in de familie en een nieuwe verkering die uitging. Een verdrietige tijd. Nou, eigenlijk gewoon een kuttijd.”
“Het leek een makkelijker stap dan het is. Ik dacht dat ik het allemaal heel goed alleen kon, maar dat was niet zo. Nou ja, ik kan wel alleen een programma maken. Maar daar gaat het leven niet over, juist niet. Programma’s gaan over hoe moeilijk het leven is. Uit bed gaat over de wederopbouw van een mens die weer alleen is.”
Wat betreft de vorm verschilt dit programma met het vorige, omdat er minder liedjes in zitten. Het gesproken woord heeft de overhand genomen en Mylou komt meer los van de piano. “Ook bij het zingen, want omdat de teksten van de liedjes steeds poëtischer worden, verdienen die het om heel goed gezongen te worden. Daarbij zit het zelf pianospelen het zingen wel eens in de weg.”
Dat Mylou in Uit bed meer ruimte neemt om te vertellen komt goed uit omdat zij in september een tussentijds uitstapje gaat maken naar het toneel. Zij speelt mee in de opvolger van de Vagina-monologen. “In de Hormonologen. Nu ben ik toevallig zelf een type dat die hele hormonenzaak altijd heeft weten te onderdrukken. Dat gelul over die gierende hormonen, ik vond het gewoon leuk om een babykamertje in te richten toen ik zwanger was. Aan de overgang ben ik nog niet toe, maar als het zover is ga ik die ook zeker ontkennen.”
Hoewel het met de voorbereiding van Uit bed anders liep dan Mylou Frencken zich voorstelde, zit er wel degelijk ook veel vrolijkheid in deze voorstelling. “Tuurlijk, maar het is bij mij altijd meer gniffelen dan dijenkletsen. Bijvoorbeeld over stomme dagelijkse dingetjes, zoals het ophalen van de grijze afvalbak of het niet durven openen van de post. Niet alleen die van de belasting, maar door mijn dochter Madelief komt er ineens post van de zeil- en roeivereniging. Dat vind ik bedreigend. Dan denk ik in wat voor wereld moeten we nu weer mee? Met Bert kon ik dat soort dingen delen. Die zei dan: beantwoord nou effe die post! En dan maakten we daarna een rondedansje en zongen we: ‘dat is dan ook weer geregeld!’
Madelief, de dertienjarige dochter van Mylou en Bert, wordt regelmatig opgevoerd in de columns die Mylou schrijft voor Haarlems Dagblad en Esta. “Dat mocht niet meer van haar. Ze zei: je vertelt maar lekker over jezelf. Soms doe ik het nog wel eens, want dan zegt ze zulke leuke dingen, die er gewoon in móéten. Dan lees ik het haar eerst voor. En als ze het goed vindt kost het me tien euro, want ze vraagt er geld voor.”