Interview uit Haarlems Dagblad
REINDER VAN DER NAALT
Tekst: Jan Pieterse
IMAGE
Acht cabaretprogramma’s maakte hij in de afgelopen vijftien jaar, Reinder van der Naalt. Nu begint hij aan zijn laatste reeks voorstellingen van Image en dan stopt hij. “Nou stoppen, laten we zeggen dat ik het dan over een andere boeg ga gooien. Ik speel nog met veel plezier maar, om eerlijk te zijn, heb ik het maken van programma’s en het toeren door het land wel een beetje gezien. En het moet geen sleur worden, dat wil ik voor zijn. Ik merk dat ik behoefte heb aan nieuwe uitdagingen en prikkels.”
Ook merkt Van de Naalt dat het cabaretlandschap verandert. Er is minder plaats voor zijn manier van theater maken. “Cabaret wordt steeds meer stand up-comedy met one-liners. Terwijl ik meer ben van: verhaal opbouwen, rode lijn, sfeer creëren en op dingen terugkomen. En die stijl wil ik niet veranderen. Daar komt nog bij dat er steeds meer cabaretiers bijkomen. Dus voordat ik word vermorzeld door die bulldozer van cabaretaanbod, kan ik beter op tijd iets anders gaan doen.”
Naast cabaretier is Van der Naalt stemacteur. Als je bijvoorbeeld op de radio de karakteristieke stem van Philip Bloemendal van het Polygoon-journaal hoort langs komen, is de kans groot het Van der Naalt is. “Ik doe veel radio-reclames, vanwege de dialogen. Dan kan ik de verschillende types stemmetjes geven. Daarbij spreek ik ook tekenfilms in. Zo heb ik voor Simpsons The Movie de vader, Homer, nagesynchroniseerd. Dat is niet iets wat je er even naast doet, het is echt een vak.”
Wat betreft cabaret gaat Reinder van der Naalt zich richten op het bedrijfsleven. “Niet af en toe een schnabbeltje, maar echt als vast werk. Voor evenementen kan ik putten uit mijn acht programma’s. Genoeg materiaal dus om heel wat verschillende half uurtjes samen te stellen.”
Stiekem verheugt Van der Naalt zich al op de vrije avonden in het weekend. “Kijk, als je als cabaretier geen bekende Nederlander bent, moet je het hebben van voorstellingen spelen op uitgaansavonden. Je hebt dan een ander sociaal leven, waardoor je heel wat feestjes mist. Dat begint me ook een beetje op te breken.”
Artistiek gezien gaat Van der Naalt stoppen op zijn hoogtepunt. In de begintijd bracht hij vooral kolder, maar er sloop steeds meer persoonlijk engagement in zijn voorstellingen. “Ik kreeg er behoefte aan dat het ergens over ging. Regelmatig krijg ik nu te horen: waarom stop je nou? Dan zeggen ze dat ze steeds meer diepgang zien en ik hartstikke makkelijk op het podium sta! Dat is wel waar, want ik vind mijn laatste drie programma’s ook het best. Maar juist daarom is het, denk ik, goed om nu te stoppen.”
In zijn voorstelling Image, heeft Van de Naalt het er niet meer over, maar in zijn twee voorgaande programma’s zat het hem hoog: de dreiging die hij voelt vanuit de islam. “Dat begon toen een imam verkondigde dat homo’s varkens zijn. Dat mocht hij zeggen omdat er vrijheid van godsdienst is. Dus bedacht ik dat we homoseksualiteit tot godsdienst moeten uitroepen, dan mag je het ook hebben over een gay-moskee. Als grap, maar met een serieuze ondertoon want ik voelde me aangesproken. Het heeft niks met xenofobie te maken als je ziet dat vooral Marokkanen gewelddadig zijn tegen homo’s. En dan heb ik het over die macho-mannen, want ik heb nog nooit een moslima met een hoofddoekje iemand in elkaar zien slaan. Ik ken homo’s die er om verhuizen. Veel hetero’s hebben niet in de gaten wat dat betekent voor homo’s. Maar dat heb ik dus al behandeld en in Image gaat het over heel andere zaken die ook in de maatschappij spelen, zoals de klimaathysterie. Ik zeg niet dat dat onzin is, maar ik probeer het te relativeren. Je ziet dat de politiek, net als het cabaret, meer en meer werkt met one-liners. Politici hebben ook steeds minder een verhaal.”