Interview uit Haarlems Dagblad
met Silvester Zwaneveld
Tekst: Jan Pieterse
Twaalf jaar toerde Silvester Zwaneveld langs de theaters met zijn kompaan Arie Koomen als het duo Arie & Silvester. Dit jaar namen zij afscheid van elkaar met een laatste optreden in het Amsterdamse theater Carré.
Het was Zwaneveld die na zes programma’s de stekker er uit trok bij het succesvolle duo. Hij wilde verder met een solo-voorstelling en staat nu met Silvester alone op de podia.
De titel was er al voordat Zwaneveld samenwerkte met Koomen. “Toen was het nog een woordspeling zonder verdere betekenis. Nu heeft die titel meer lading, want behalve dat ik alleen verder ga op het podium, gaat het programma over mijn vader die me alleen liet toen ik vijf jaar oud was.
Verder gaat de show over keuzes maken. De keuzes die mijn ouders maakten hebben mij gevormd. Ik wil een persoonlijk verhaal vertellen dat lekker is om naar te luisteren. Maar het mag absoluut geen therapie op het podium worden. Je merkt wel dat er een kern van waarheid in zit, maar je voelt het ook als ik lekker loop te klooien met de fantasie. Dat vind ik echt theater.
Ik begin de voorstelling met: ‘je doet alles naar een bepaald voorbeeld’. Wij doen meestal de dingen die we doen omdat onze ouders dat deden en die deden het weer zoals hun ouders en die deden ook maar wat. Het blijft een lange zoektocht. Jaaah, ik ben zelf ook vader. Én ik ben nog bij mijn vrouw!
Mijn vader heeft een try out gezien van Silverster Alone en hij vond het een mooie voorstelling. Wel confronterend! Maar ik vind dat hij moet weten waar ik mee bezig ben.”
“Het heeft grote voordelen zonder Arie. Ik kan nu eindelijk eens uitpraten en een hele zin afmaken,” zegt Silvester met een vette knipoog. “Maar serieus, ik heb geen spijt van mijn keuze om solo te gaan. Dat ik kan bouwen en geen compromissen hoef te sluiten, dát vind ik écht prettig zeg. De afgelopen jaren liepen onze wegen steeds verder uit elkaar. Ik wilde een theatraal en inhoudelijk verhaal vertellen en Arie wilde stand up en direct scoren met losse grappen.”
“De eerste vier programma’s waren we echt een duo,” analyseert hij Arie & Silvester. “Maar daarna werden we steeds meer twee solisten. Ik merkte dat ik in het stijltje van Arie & Silvester alles wel gezegd had. Het werd meer van hetzelfde en ik was niet het theater in gegaan om mezelf te herhalen. Met de show die ik nu speel is er weer spanning, omdat ik dingen doe die ik moet ontdekken en ontwikkelen. Ik moet echt weer heel erg mijn best doen. Wat ik mis is het in de kleedkamer praten met Arie over films. Ik ben echt een filmfreak.”
Zowel Arie als Silvester had altijd al theatrale bezigheden buiten het duo, Arie bij De Lama’s en Silvester maakte visuele voorstellingen met andere cabaretiers. Het bijzondere daaraan was dat het verbale kanon Silvester dat ook deed zonder woorden!
“Theater maken vanuit een beperking is heel creatief. Dat is een vorm die ik er naast wil blijven doen. Ik ben heel lang bezig geweest met technieken vergaren en dat komt nu allemaal bij elkaar.”
Zoals bij meer cabaret-duo’s roept een langdurige podium-relatie de vergelijking op met een huwelijk. Zo ook bij Arie & Silvester. “Ja, het was altijd ruzie en geen seks, dus het wás gewoon een huwelijk. We zijn goed uit elkaar gegaan, maar ik zou het toch raar vinden als Arie naar mijn voorstelling kwam kijken. Dan is het net alsof je met een ander ligt te neuken en je ex erbij staat. Het is nog te dichtbij.”