Interview uit Haarlems Dagblad met
Speelman & Speelman
Tekst: Jan Pieterse
Wakker
Stadsschouwburg Haarlem. 12/11/10 (première)
Het Witte Theater IJmuiden. 11/12/10
Theater De Luifel Heemstede. 5/2/11
Schouwburg De Meerse Hoofddorp. 10/3/11
Spelers: Daan en Joost Speelman
Muzikanten: Joost Speelman (piano, gitaar) Jos Otters (basgitaar) Jeroen van der Blom (piano, accordeon)
Teksten en Muziek: Daan en Joost Speelman, Lars Boom
Regie: Lars Boom
“In Wakker zitten géén typetjes en het is ook niet van: sla ik de krant open, zie ik Geert Wilders en dan denk ik jongejongejonge! Nee, het is een persoonlijk verhaal met liedjes.’’ Het Haarlemse duo Speelman & Speelman staat aan de vooravond van de première van hun derde theatervoorstelling in de Haarlemse Stadsschouwburg. De gebroeders Speelman worden in woord en daad bijgestaan door Lars Boom. “Ik noem het begeleiden, want regisseren lukt toch niet met Daan en Joost. Die moet je niet in een keurslijf duwen.’’
Daan zong vroeger thuis altijd al en Joost besloot om hem te gaan begeleiden. Samen traden ze op waar het kon. Hun oudere broer en hun jongere zus lieten het duo een duo.
Ze besloten naar een theateropleiding te gaan en deden in 2005 mee aan het Amsterdams Kleinkunstfestival. Sinds die tijd werken de Speelmannen samen met Lars Boom: ,,Het waren ongeleide projectielen die bovendien een beetje dyslectisch en woordblind zijn. In de finale van het festival ging het mis. Ze lieten het liggen en werden tweede. Achteraf gezien is dat misschien ook wel beter. Zo kregen ze de tijd om zich inhoudelijk te ontwikkelen. Iets dat je merkt in Wakker, waarin ze duidelijk iets eigens vertellen. Hun liedjes zijn veel persoonlijker geworden, die waren eerst beschouwend. Voor dit programma hebben we met z’n drieën in een caravannetje in de Ardennen gezeten om uit te zoeken wáár het persoonlijke verhaal in zat. Daar is de kern van Wakker uit voortgekomen.Met als essentiële vraag: ken ik jou eigenlijk wel als broer? Het gevolg was dat de broers met elkaar gingen praten over wezenlijke zaken en dat vond zijn weerslag in deze voorstelling.’’
Het bestaan als nachtbraker van Daan werd wreed verstoord door het, niet geplande, vaderschap. Dat veranderde zijn kijk op de wereld drastisch. En Joost ontdekte dat hij vooral ’s nachts in de kroeg het hoogste woord had en alles zeker wist. “Dan lulde ik de oren van je kop over hoe mooi en eerlijk het leven moet zijn. Tot ik behoefte kreeg om eerlijker te zijn. Niet alleen in liedjes, maar ook naar elkaar en naar iedereen, en..’’ “Overdag!’’ vult Daan aan. “We zijn van huis uit niet gewend om te praten. Op den duur komt de behoefte om te graven naar wie je bent, wat je wilt zijn en of je wel ergens iets van vindt en zo ja: wat?’’
“We kunnen ons nergens meer achter verschuilen,’’ legt Joost uit. “En we durven nu als onszelf op het podium te staan en te vertellen wat we op het hart hebben.’’ Daan knikt: ,,Broers die een verleden delen en gaan veranderen, dat levert voldoende stof op. En het is logisch dat het accent op de liedjes ligt, want daarin zit het meest van ons.’’
“Dat wil niet zeggen dat Wakker een overdreven ego-document is geworden,’’ vult Lars Boom aan. ,,Het is een combinatie van theater en liedjes met een autobiografische inslag. Als we een toer met de band doen is het duidelijk, dan is het een popconcert. Nu speelt Speelman & Speelman een verhaal, begeleid door twee muzikanten.’’
Zowel Daan als Joost woont in de omgeving van de Stadsschouwburg. “Dat we daar gaan spelen, is nu al een feestje. Om daarheen te lopen op de dag van onze première, dat is voor ons een droom!’’