Jan J. Pieterse

Vrouw Holland

Vrouw Holland

Interview uit Haarlems Dagblad
VROUW HOLLAND
Tekst: Jan Pieterse

Speelt jubileum-voorstelling: Het Beste Van Vrouw Holland

De Groningse cabaretgroep Vrouw Holland viert het tienjarig jubileum met de voorstelling Het Beste Van Vrouw Holland. Het eerste optreden was op internationale vrouwendag in Groningen. Toen ontstond ook de naam uit een combinatie van Miss Holland en Vrouw Holle.

Marieke Klooster:
“Het is een goede naam, maar die werkte wel eens tegen ons omdat er alleen vrouwen op af kwamen. Maar dankzij die naam hadden we ook snel een vast publiek. Vrouwen weliswaar, maar die zeiden altijd achteraf: hád ik mijn man maar meegenomen. Gelukkig is het is in die tien jaar een gemengd publiek geworden.
Natuurlijk maak je een ontwikkeling door. We doen een paar nummers uit ons eerste programma, waarvan ik nu denk: moet ik dat nog zo nodig doen op mijn negenendertigste? Een orgasme-lied en een nummer over het wilde stappen, dat ben ik wel ontgroeid. Maar het hoort er in natuurlijk als je een overzicht maakt. Als ik terugkijk is Vrouw Holland voor mij persoonlijk altijd een veilige haven geweest.”

Karin Noeken:
“We zijn zó op elkaar ingespeeld. Een enkele blik of een gebaar en je weet wat de ander bedoelt. Daar zit onze ontwikkeling.
Wat mijzelf betreft: ik ben een grote vrouw. Daar had ik op de middelbare school last van omdat je niet het standaardmeisje bent waar alle jongens op vallen. Vrouw Holland is goed geweest om er juist mijn kracht van te maken. Om het uit te buiten, te gebruiken, te misbruiken en daardoor zekerder te worden. Je laat zien dat er ook andere soorten vrouwen zijn. Ik voel me ook sterker bij het zingen. De groep is meer de zangkant op gegaan en ik heb een theateropleiding, dus mis de spelkant een beetje. Maar dankzij Vrouw Holland word je ook voor andere dingen gevraagd. Voor regie bijvoorbeeld. En ik werk graag met jongeren. Dat doe ik op een jeugd-theaterschool.”

José Zwerink:
“Mijn plekje in de groep? Ik denk: de kleine, hè? Zeker naast Karin. Dat extreme verschil is te leuk om te laten liggen. In al onze programma’s hebben wij wel iets naast elkaar gedaan. Dat maakt Karin nog groter en mij nog kleiner. Het Dikke en Dunne-effect, maar dan de Grote en de Kleine. Verder heb ik een muzikale rol en breng met het zingen van een serieus liedje de stilte terug. Ik denk dat ik een stuk somberder zou zijn als ik niet op een podium stond. Daar word ik een blij mens van en dat is geen nare verslaving. Naast Vrouw Holland ben ik zoveel mogelijk bezig met jazz. Ik ben het cabaret ingerold en vond het meteen fantastisch om mijn hele lijf te gebruiken. Ik heb een bewegelijk gezicht en hou van gek doen. Het is lux dat dat bij Vrouw Holland kan. Dat is moeilijker bij jazz.”

Gabriëlle Glasbeek:
“We zijn allemaal tien jaar ouder geworden. Dat is grappig om te merken je als je met zo’n jubileumprogramma bezig bent. Een nummer over masturberen uit onze begintijd is nog wel leuk om te doen, maar daar zou ik nu niet meer mee komen. In een volgend programma zullen de tieten en de konten meer naar de achtergrond verdwijnen. Er zijn inmiddels andere onderwerpen die zich aandienen. Ik ben in mijn Vrouw Holland-tijd moeder geworden en heb mijn moeder verloren. Je leven kan van de ene op de andere seconde veranderen. Dat houdt me bezig.
Ik vind het vooral knap dat wij van Vrouw Holland tien jaar, inmiddels elf, samen zijn. Inclusief pianist en technici.”

Reinout Douma:
“Ik was als rechtenstudentje muzikaal begeleider en Vrouw Holland zocht een pianist. Ik was heel groen en vond het zó spannend. Wát een stoute vrouwen!
In heb in mijn Vrouw Holland-tijd het conservatorium gedaan en ben de laatste jaren bezig met verschillende muziek-dingen. Volgend seizoen heeft Vrouw Holland een sabbatical. Dan ga ik in Groningen een Metropoolorkest-Noord opstarten met Metropool-musici die daar wonen.
Vrouw Holland is een bijzonder clubje. Ze zeiken me op het podium wel af, maar ik maak de muziek en heb dus mijn eigen feestje. Ik heb de Cor Bakker-rol en dat is wel mijn cup of tea.”